میز زندگی

( 21 ) ====   در فراز تکوینی سخت ناباورانه جهان را سراپا در آینه ای تماشاگر شدم که  کوبش میخی بر نگاه را در من  گریز ناپذیر جلوه میداد.   بدون درنگ واژگانی چون زلال و صافی به نگهبانی ذهن گماشته شدند تا دیگر واژگان را از اندیشه ورود برحذر دارند.   درود بر مسافر بی خستگی –  باد – که ابتدا           در آینه به سکوت نشست سپس           راهش را ناپیموده بازگشت           مبادا در همایشی بی نقاب           پلکی را به تکان وادارد           یا ذهنی را از حواس بیندازد.   و وای بر این دل رویا پرور چه نابهنگام رخ داد کسی همچنان بر در می کوبید تا مرا به خویش باز گرداند او خود را سپیده می نامید. ------------------------------------ جمال الدین جلالی پور , ...ادامه مطلب