( ۴۹ )====هر زمان که بی تو خلوت نشین میگردم تن را بر لبه ی موجودیت خویش میبینمآنگاه یک بند در این هراس بسر میبرمنکند هر آن پای جان را به لغزش بگذارمو تمامیت وجود را بدست فنا بسپارم .لیکن آن زمان چه خشنود میگردمکه از نیت دیدارت خبر دار میشومآنگاه بر لبه ی لغزان هست و نیستمدل را به ساخت دیواری مستحکم میدهمتا موجودیت خویش را از دست فنا برهانم .-----------------------------------------------جمال الدین جلالی پور بخوانید, ...ادامه مطلب