لبه ی موجودیت

( ۴۹ )

====

هر زمان که بی تو خلوت نشین میگردم 

تن را بر لبه ی موجودیت خویش میبینم

آنگاه یک بند در این هراس بسر میبرم

نکند هر آن پای جان را به لغزش بگذارم

و تمامیت وجود را بدست فنا بسپارم .

لیکن آن زمان چه خشنود میگردم

که از نیت دیدارت خبر دار میشوم

آنگاه بر لبه ی لغزان هست و نیستم

دل را به ساخت دیواری مستحکم میدهم

تا موجودیت خویش را از دست فنا برهانم .

-----------------------------------------------

جمال الدین جلالی پور